Fai un ano que cheguei a Oxford, eu, que non son o autor deste blog, senón segundo ás súas palabras a razón pola que estamos aquí. Hoxe róubolle este espacio ou máis ben, acepto a súa proposición para contar unhas palabras. A miña capacidade de síntese é bastante grande, así que non esperedes un relato como ó que estades acostumados, aínda que farei un esforzo.
Todos sabedes máis ou menos ás razóns polas que vin para Oxford, debido á miña teima por seguir a facer o que quero, aprender novas cousas e entender un pouco máis o que nos rodea. Entre outros moitos intereses científicos, unha das miñas principais preocupacións aquí é intentar entender por qué os sistemas sexuais das plantas con flor son tan diversos. Se estás interesado en coñecer algunhas das miñas motivacións sigue lendo a parte entre comiñas senón, salta esta parte e continúa máis abaixo.
As flores, as estructuras reproductoras das anxiospermas, presentan unha enorme variación en comparación coas mesmas estructuras noutros organismos, e isto ten suscitado un enorme interese no campo da bioloxía. Sen embargo, a pesares da atención prestada, aínda hoxe en día non está claro cales son as razóns polas que as plantas con flor teñen evolucionado de tan diversas maneiras para alcanzar unha mesma función, que se limita a reproducirse con éxito. Unha grande maioría das plantas con flor (anxiospermas) son hermafroditas, coa maioría das especies producindo flores que conteñen ambos órganos sexuais: masculinos (estames) e femininos (pistilos). En contraposición, so aproximadamente un 10% das especies, teñen flores unisexuais. Cando unha mesma planta presenta flores so masculinas e flores so femininas, o sistema sexual coñécese como monoecia, mentres que se coñece como dioecia o sistema sexual no que os sexos (flores masculinas e flores femeninas) están separados en plantas distintas. Pero combinacións máis complicadas son tamén posibles. Posto que as plantas non se poden mover, dispoñen de outras estratexias para reproducirse, como producir masivas cantidades de polen para ser transportado polo aire; pero tamén de formas mais eficientes, a través de principalmente insectos, que conquistan con perfumes, colores ou formas, e ós que ofrecen recompensas en forma de néctar. Ás orquídeas, por exemplo, son coñecidas por imitar á perfección certo tipo de insectos. Hai exemplos de plantas no que as flores non so imitan o aspecto da carne podre, con olor incluído, se non que ademáis son capaces de producir calor no interior da estructura floral facéndolle crer ó insecto que está entrando no interior dun cadáver en descomposición, e unha vez dentro non consigue máis que atopar os órganos femininos ou masculinos ós que contribuirá a polinizar. Pero ademáis de todo esto, as plantas teñen mecanismos en certas especies para recoñecer o seu propio polen, evitando así ser autofecundadas. Ademáis certas plantas son capaces de modificar á súa inversión ás distintas funcións sexuais, ou incluso cambiar de sexo ante certos factores ambientais. En xeral, asúmese que a función feminina é a máis costosa, porque ademáis de producir flores (ó igual que os machos) tamén teñen que madurar os froitos (aínda que con algunhas excepcións). Así, existe unha tendencia en certas especies dioicas a atopar ás femias nas mellores condicións (mais nutrientes, máis auga, etc) e os machos nas peores. Ademáis, debido ós diferentes costes reproductivos, machos e femias poden presentar diferencias na taxa de crecemento, na inversión ós diferentes órganos (raiz, follas, flores), aspectos morfolóxicos (ex. forma das follas) e mesmo fisiolóxicos (ex. fotosíntese). E vou parar aquí esta introdución “ó que fago”, que sempre é unha pregunta que me costa traballo responder, aínda que podería seguir falando do sorprendentes que as plantas poden chegar a ser, tanto que algúns investigadores falan da existencia de “intelixencia” vexetal, pola gran variedade de estratexias que usan para comunicarse con outras plantas, con insectos, ou para detectar futuros cambios nas condicións ambientais.
Un dos fans deste blog, preguntoume o outro día cal é o balance durante este ano en Oxford. Claramente o balance é positivo. Considérome unha privilexiada por ter a oportunidade de vivir esta experiencia, e estar nun sitio no que aprendo cousas novas tódolos días, e por ter asimesmo a sorte de que a miña outra metade tivese a valentía necesaria, e tamén a forza de vontade para acompañarme nesta aventura. Estou facendo o que quero e acompañada da persoa que quero, e iso é un privilexio, e síntome así cando son obxectiva, sen embargo, non é todo tan fácil, ou máis ben, eu son unha muller bastante complicada. A miña cabeza dalle moitas voltas ás cousas, ás veces demasiadas, e as presións profesionais, xúntanse cas emocionais, e as emocionais son múltiples e variadas. Isto resúmese en que ás veces, dependendo da cor con que mire o mundo ese día (que varía bastante a miúdo, como pode dar fe Xerardo), podo ter un barullo na cabeza interesante. Aproveito a ocasión para devolverlle os cumpridos a Xerardo, e dicirlle publicamente que eu tamén o quero moito, e que gracias por apoiarme, aturarme e estar comigo aquí. Non é cousa doada, e máis dunha vez o meu caos ten sufrido algún contratempo ca súa orde e perfección. Pero el xa sabe que, como dicía o abuelo, “as mulleres se non gañan empatan”. E finalmente non solo me “atura” (eu tamén o aturo a el ás veces) senón que tamén me agasalla con cumpridos e diversas sorpresas!!! tenme como se fose unha Raiña…
Outro tema interesante, é a volta. Algúns teñen intereses concretos, outros simplemente curiosidade. Ós que teñen intereses concretos, gustaríame que entendesen que na vida hai que tomar decisións, decisións que moitas veces (ou sempre) son o resultado da nosa experiencia vital. Eu tomei esta, e non por eso cambian os meus sentimentos, ou sufro de olvido permanente, ou me vou a quedar aquí de forma indefinida. Pero centrándonos no tema, a resposta a esta pregunta pode ser tan complexa como a vida mesma. Depende de moitos factores, pero sendo reductores, eu teño por un lado que estar fora de Galicia 24 meses, mínimo requerido para optar a futuras oportunidades e por outro lado, a miña financiación para estar aquí non é indefinida, e agora mesmo soamente teño unha prórroga de 6 meses da actual Bolsa que desfruto. Estou esperando a resolución de outras opcións que solicitei, e por suposto acepto proposicións de financiación, pero de momento, esto é TODO o que sei a día de hoxe. O futuro é incerto, e está en continuo cambio, cada decisión que tomamos por pequena que sexa, decanta a balanza cara un lado ou outro, secais de forma imperceptible no presente, pero con consecuencias tanxibles no futuro.
Outra anotación que me gustaría facer xa que teño a ocasión (e por se non me volven a deixar espacio neste blog) é recalcar o moito que se agradece na distancia as chamadas telefónicas ou polo interné, os correos con fotos ou con magníficas redaccións con todo luxo de detalles dos eventos máis significativos, as postais/regalos por correo ordinario, as visitas!!!! esas pequenas cousas que a algúns nos fan a “life easy”.
No hay comentarios:
Publicar un comentario